صفحه اصلی زبان فارسی

135. پرسش: در آیه 24 سوره یوسف می خوانیم که خداوند بدی و فحشاء را از حضرت یوسف دور کرده است. پرسش من اینست که وقتی خداوند خود بدی و فحشاء را از کسی دور کند در آنصورت چه ارزشی برای خودِ فرد باقی می ماند؟ و آیا در آن صورت همه نمی توانند پیامبر باشند؟

پاسخ: «... كـَذَلِـكَ لِـنـَصْـرِفَ عَـنـْهُ السّـُوءَ وَالـْفـَحْـشَـاءَ إِنـَّهُ مِـنْ عِـبـَادِنـَا الْـمُـخـْلَـصِـينَ: به این شکل بدی و فحشاء را از او دور کنیم. او براستی از بندگان مخلص ما است».

وقتی کسی دنبال شر می گردد ما "او را" از شر دور می کنیم، ولی وقتی شر دنبال او می گردد و او آن را نمی خواهد و از آن فراری است ما "شر را" از او دور می کنیم.

اگر آیه گفته بود: "او را" (یعنی یوسف را) از بدی و فحشاء دور کردیم، در آنصورت آیه به این معنی ميیود که: یوسف آن بدی را می خواسته و دنبال آن بوده اما خداوند او را از آن دور کرده است. و در آنصورت ایرادِ مزبور وارد می بود. ولی آیه گفته: "بدی و فحشاء را" از او دور کردیم. یعنی یوسف دنبال آن بدی نبوده، آنرا نمی خواسته و از آن فراری بوده است. هر کسی که انسان نیکوکاری باشد و واقعاً از بدی ای فراری باشد و به خداوند پناه ببرد خداوند طبعاً به او کمک خواهد کرد و آن بدی را از او دور خواهد کرد، و این موضوع خاص انبیاء نیست (یوسف البته پیامبر نبوده بلکه نبی بوده است. پیامبر به کسی گفته می شود که پیامی به وی داده می شود که برای دیگران برساند و در قرآن رسول نامیده می شود و رسول مسئولیت دعوت دیگران به پیام و رسالت خود را دارد. ولی نبیّ کسی است که رسالتی به خود وی داده می شود. بعبارتی نبی یک فرد دین شناس است که دین شناسی وی از طرف خداوند به خودِ وی داده شده و هر کسی خواست مسائل دینی خود را از وی می گیرد).