صفحه اصلی زبان فارسی

114. پرسش: سعادت از نظر قرآن چگونه است؟

پاسخ: مشتقات واژه سعادت دوبار در قرآن در سوره هود بکار رفته است. در آیه 105 فعل مجهول «سُـعِـدوا» و در آیه 108 واژه «سـعـیـد»، و هر دو مربوط به روز رستاخیز هستند. در رابطه با سعادت در دنیا در قرآن چیزی گفته نشده است.

«سَعادة» در اصل اسم مصدر است (اسم مصدر نتيجه و اثر مصدر است)، ولی کاربرد مصدری نیز دارد و با واژه های بشارت، فرح، سُرور، حبر و بهج هم خانواده می باشد. « فـَرح» شادي، شادمانی، خرسندی و خشنودی مقطعی و هنگامِ رسيدن به چيزی میباشد. مثلاً هنگامی که یک شاگرد کارنامه قبولي خود را مي گيرد. «سُـرور» شادی، شادمانی، خشنودی و خرسندی دائمی از موارد خاصی می باشد. مانندِ شادی و خرسندی یک دکتر از دکتر بودنِ خود. «بشارت» شادی، خشنودی و خرسندیِ هنگامِ شنيدن خبر خوش و مژده است. «حـبـر» شادی، شادمانی و خرسندی ناشی از آهنگ و آواز دلنشين و نشاط بخش است. « بهج» شادی، شادمانی، خوشنودی و خرسندی ناشی از زيبائی و خوش نمائی چیزی است. «سعادت» شادی، شادمانی، خرسندی و خشنودی  پیوسته و از همه چیز است. یعنی وقتی پوشاک، خوراک، مسکن، حیاط مسکن، درختان و گل و گیاهان مسکن، نغمه های پرندگان مسکن، آوای جویبارهای مسکن، کسانیکه انسان با آنها رابطه دارد و غیره، همه و همه در اوج زیبائی و دلنشینی و لذت بخشی و نشاط آوری هستند، و انسان هیچگونه مسئله و مشکلی نه در درون خود و نه در زندگی خود هیچکدام ندارد، در آن صورت انسان در سعادت است.

سعادت مورد نظر قرآن هم همین سعادتی است که در معنی واژه سعادت وجود دارد. و چنانکه گفتیم سعادت در قرآن البته فقط در آیات مربوط به آخرت مطرح شده است. و سعید بمعنی کسی است که در سعادت است (سعادتمند).